pear´s soap

Van de week was ik druk op de computer met mooie afbeeldingen zoeken van pears soap reclame. Ik ben gek op die plaatjes. Ik weet dat ik ergens een stapel moet hebben liggen maar zitten dus ergens in een doos die na het verhuizen van Zweden terug naar Nederland nog niet is uitgepakt. Ik ging eerst de uitdaging aan om de resterende dozen "even" uit te pakken. Eenmaal op de zolder, kijkend naar de dozen, schrok ik toch wel even. Het waren meer dozen dan ik dacht , dat zou niet zomaar "even" duren. Dan maar op zoek op de computer en printen maar want ik moest en zou ze hebben. Lekker in de weer terwijl Amy, de oudste, mee keek. En toen kwam de vraag............ Mam ruikt die zeep ook naar peren. Euhhhh, peren? Moest heel even goed nadenken waar ze het over had. Lampie ging branden haha peren / pears. tja.... eeehhh...nou... geen flauw idee? Ik heb de zeep nog nooit in het echt gezien, niet in mijn handen gehad dus er ook nog nooit aan geroken. Vindt alleen die reclames ervan zo ontzettend leuk, lief en mooi.
Mijn nieuwsgierigheid is nu wel gewekt, ik ga op zoek naar een stuk pears soap. Geen idee waar ik het vandaan ga halen. Volgende week maar eens in het zeepwinkeltje in Roosendaal vragen of via internet misschien......bestaat het eingenlijk nog wel haha

Intussen ben ik wel klaar met mijn pears prentjes en ze hangen weer op de plek waar ik ze altijd had hangen, de wc. Dit keer geen wand vol met lijstjes maar in een groot hart.....

Liefs Willie

lente???

Wat een somber weer was het vandaag, het was helemaal grauw hier. Leek er meer op dat we de herfst in gingen dan dat de lente in aantocht is. Baalde er echt een beetje van, vooral toen ik vanochtend al vroeg naar de apotheek reed. Toen ik tussen de weilanden door naar het andere dorp reed leek het nog erger dan in ons dorp. Er was ook niets te zien van een huppelende haas of een fazanten paar wat wel even snel de weg nog zou oversteken, helemaal niets. Dus eenmaal bij de apotheek geweest vond ik het toch wel een goed plan om bolletjes, bloemen of in ieder geval iets te halen wat het lente gevoel terug zou brengen. Daar rij je dan op maandagochtend door een verlaten dorp waar niets open is haha Gelukkig gaf de supermarkt ruime keus bolletjes. Gelijk alles neergezet en wat met de spullen geschroven. Buiten is het de hele dag somber geweest maar binnen is het weer heerlijk lente!! Al hoop ik dat de zon zich deze week toch nog wel even goed laat zien.

Fijne maandagavond voor iedereen.

Liefs Willie

dat vitrinekastje

Gisteren was het zover...mijn moeder was jarig, 81 werd ze. Sinds een jaar zit ze in een verzorgingshuis vanwege een dwarsleasie. Verder is ze helemaal gezond en zoals ze zelf zegt, ik heb 80 jaar gelopen en nu laat ik me de volgende 80 jaar rijden, praatjes genoeg.
Nu staat er in dat verzorgingshuis een vitrinekastje en altijd moet ik er even in kijken. Het staat vol met o, zo veel, leuke oude spulletjes. Telkens staat er iets bij, of dat ontdek ik dan pas. Vaak staat er ook iets ouds in een thema tussen. Helaas niet op de foto maar op de glasplaat erboven stond een speelgoed schooltje, een klaslokaal, zeg maar. Heel oud want de poppetjes in het schoolbankje vielen bijna uit elkaar.

O, wat zou ik eens graag in dat oude kookboek snuffelen. Helaas zit het kastje op slot. De volgende keer als het boek er nog staat toch maar eens vragen.

Dit keer viel mijn oog op een bakkerswagentje. Mijn vader had vroeger een hobby en dat was koetsjes in het klein maken. Ik denk dat hij er wel 30 heeft gemaakt. Ook een melkwagentje die heb ik thuis een mooi plekje gegeven. Maar in de vensterbank bij mijn moeder staat....je raad het al.... een bakkerswagentje, bijna hetzelfde. Er was dus iemand met dezelfde hobby als mijn vader haha

Het bovenste karretje staat in de vitrinekast, de andere is door mijn vader gemaakt. Ze zijn wel iets verschillend maar allebei vind ik ze leuk....nou ja de onderste net iets leuker omdat mijn paps het heeft gemaakt.

Liefs Willie

bak en freubel dag

Vandaag was het een doe-dag. Vanochtend om 8 uur was de eerste cake al gebakken en snel daarna volgde de boterkoek. Heb nog 1 cake te gaan maar had nog maar 1 ei en die was voor de pannenkoeken bedoeld. Strakjes dus nog maar even aan de slag en dan is het klaar. Wel lekker, die lucht alleen al en ze zien er zo lekker uit. Je zou er zo een hap uit nemen. Helaas voor mij en de rest hier in huis, we mogen er voorlopig alleen maar naar kijken, ze zijn niet voor ons. Mijn moeder is morgen jarig, dus morgen maken we ze soldaat.

Daarna met het raamvogelhuisje voor Daisy aan de slag gegaan. Het wordt tenslotte lente dus nu weer tijd om iets fleurigs op te hangen. Een leuk klusje en is helemaal af. Nu nog alleen in haar kamer voor het raam ophangen.

Voor mezelf ben ik vanmiddag nog even achter de naaimachine gekropen. Ik had een mini paspopje gezien om te maken. Heel simpel van een stukje stof en als standaard waar ze op staat een kandelaar. Eigenlijk is het een speldenkussen maar ik vind haar zonder spelden in haar lijfje toch leuker. Strik erom en vastgezet met de broche die van mijn oma is geweest. Leuk geheel bij elkaar!

Inmiddels staat de laatste cake in de oven. Ssst, maar ik ben inmiddels met deze log al bijna 3 uur bezig hihi...er komt steeds iets tussen, dus ook de cake. Bijna klaar en dan kunnen we vrijdagavond gaan vieren...lekker met mijn beiwerk op de bank. Moet nog een klein stukje en dan is de eerste hoes voor het kussentje op de tuinbank klaar.

Allemaal een fijne vrijdagavond en geniet van het weekend die voor de deur staat.

Liefs Willie

helemaal blij....

......met mijn nieuwe kast. Gisterochtend de oude kast al vroeg uitgepakt en gesopt, wat een werk! Was niet zo'n grote kast maar verbaasde me er over hoeveel ik er in had gepropt. En toen was de kast leeg en dan begint het wachten. En wachten, en wachten. Wat duurt wachten toch lang, en zo ongeduldig kan een mens worden en bang dat ze je vergeten zijn want ze kwamen pas rond 17 uur.
Maar hij staat op zijn plek en is ingeruimd en ik ben helemaal gelukkig met mijn aankoop.

Mijn kruidenkastje die ik van mijn moeder heb gehad staat er prachtig bovenop te pronken.

Zullen we ook even een blik binnenin werpen? Want daar staat mijn trots, mijn servies waar ik zo zuinig op ben dat ik het niet eens durf te gebruiken haha. Het staat er maar en staat er maar, kijkt me aan met de vraag...ga je me nog gebruiken? En telkens denk ik met pasen of met kerst. En toch houdt iets me tegen, stel je voor dat er iets breekt, dat zou zonde zijn.

Ben er nu wel achter gekomen dat er niet alleen met gebruiken iets kan breken, ook kleine snelle kinderhandjes zijn boosdoeners hihi. Linusje toch!!

Dus ik denk dat ik het aankomende pasen wel ga gebruiken ....of misschien toch wel niet, strakjes breekt er nog meer.

Liefs Willie

nieuwe kast

Als eerste zag ik dat er nieuwe volgers waren, welkom, leuk!!!

Vanmiddag was het de bedoeling om boodschappen te doen. Maar vanwege de carnalsoptocht was de supermarkt dicht......ze vertellen mij ook niets. Dan maar even doorrijden naar de kringloper, een grote want dan heb je lekker veel om te bekijken. Zo toen we aan kwamen rijden zag ik hem staan, een witte kast, precies zoals ik bedoel, zei ik nog tegen manlief om hem buiten de winkel al over de streep te trekken om te kopen. Binnen kreeg ik een echt yes-momentje en door de prijs die erop stond werd het een echt YES-moment. Jawel hij is voor mij en morgen middag wordt hij gebracht. Natuurlijk geen camera bij me dus jullie moeten even tot morgen wachten. Nu ik dit schrijf bedenk ik me, dat ik door het kast geluk, verder niets heb bekeken ...Da's erg nu moeten we toch nog een keer terug.

Liefs Willie

huuuu een award???

Ik, die net komt kijken in blogland krijgt een award. ik kreeg hem van Marieke van het prachtige blog http://bleudelavandou.blogspot.com/. Mijn hartelijke dank daarvoor, superlief dat je hem aan mij hebt doorgegeven.

En nu moet ik dus 7 dingen over mezelf vertellen.....mmm geloof niet dat dat heel makkelijk is hihi

-ik heet dus Willie (die was te makkelijk) mama van 3 meiden en een jongen (ook te makkelijk) en woon op de grens van Brabant en Zeeland, in een heel klein dorpje.
-ik in Zweden heb gewoond en het mooiste souvenier mee naar Nederland heb terug genomen wat ik me maar kon wensen, namelijk onze Lobke.
-ik gek ben op bakken en koken.
-ik heel graag freubel.
-ik het type vergeven maar nooit vergeten ben...je kan heel ver bij me gaan maar als het op is dan is het echt op. Maar dan ben je wel heeeeeeeeeeel ver gegaan.

Jemig, we zitten pas op 5 , nog 2 te gaan..even goed denken.

-ooh...ik heb een bordercollie die ik weiger uittelaten omdat hij eigenlijk mij uitlaat hahaha
-ik helemaal verslaafd ben aan koffie, chocola en ijs...heerlijk

phoe, dat waren er 7, heb er een rode kleur van gekregen.
nu moet ik de award ook nog doorgeven ...tja das moeilijk. Als ik zo lees zijn er een hoop die geen award willen of niet meer willen....Daarom mag iedereen hem nemen. Er zijn heel veel mooie blogs, dus iedereen die hem graag zou willen verdiend hem dan ook...dus lieve mensen bij deze....

Liefs Willie

oud tasje

In mijn moeder d'r kast lag een tasje. Oud en kapot. Mam, wat moet ik ermee doen? Ach, het is al zo oud, gooi toch weg.. het was het eerste kadootje wat ik van je vader heb gehad maar als het toch stuk is.

Van papa gehad? Eerste kadootje? Nou dan heeft het bij mij gelijk een soort van waarde, al vond ik het niet mooi, het is gelijk het mooiste wat ik heb gezien haha. Dat wordt bewaren. Nu het buiten toch koud en nat is en er zelfs af en toe een aantal vlokken sneeuw vallen is het een goed moment om eens in het tasje te neuzen om te zien wat mijn moeder daar allemaal wel niet in stopte.

De inhoud van het tasje is eigenlijk nog veel leuker. Voor de 1 misschien troep wat je gelijk weg doet en voor de ander misschien leuk om te bewaren. Ik behoor bij de groep...leuke troep om te bewaren, dus gewoon in het tasje terug stoppen om het in zijn geheel te bewaren.

Tja wat zat er in..... en garantie bewijs van een deken, 10 DE-punten, een bonnetje van een supermarkt, een bonnetje van een paar nylons van 2 ,98, zegeltjes van de spar, een kwartje en een stuk of 10 staatloten.

Er was nog meer maar waarom dat in een handtasje zit, is meer iets voor in de naaidoos. Een patroon voor een sportieve jumper.

Het wordt steeds leuker, een persoonsbewijs van een oom en ook zijn rijbewijs. Een rijbewijs uit 1949, tjonge wat zijn die dingen veranderd.



En dan nog een hand vol foto's. Het meisje met de hoed ben ik,toen ik een jaar of 6 was. De andere mensen op de foto's herken ik niet zo. Als ik de namen, die op de achterkant staan, lees komen sommige me vaag bekend voor of ken ik ze wel maar dan in oudere versie.

Leuk al die oude prulletjes die mijn moeder bewaarde in een ineens o, zo bijzonder tasje.

Fijne zondag.

Liefs Willie

bos bloemen

Zijn ze niet prachtig! Zomaar een lief gebaar.

De distels ga ik er zo uit halen om te drogen. Dan kan ik nog wat leuks mee doen en heb ik er langer plezier van.

visite

Vandaag even geen nieuwe foto's....jullie moeten het met twee oudere doen. Het werd al te donker dus morgen wel extra want heb een prachtige bos met bloemen gehad die ik met jullie wil delen. We kregen namelijk visite van vrienden die we al vanaf Linus zijn geboorte niet hadden gezien. Niet door ruzie maar door de omstandigheden. Sinds Linus er is zijn wij zo druk geweest met...ik praat er niet veel over omdat ik niet wil dat mensen Linus zielig vinden want dat is hij absoluut niet.

Ons kleine mannetje is te vroeg geboren , niet veel te vroeg maar toch. Al snel na zijn geboorte bleek dat hij niet goed zelfstandig kon ademen en werd dan ook met een sneltreinvaart naar Rotterdam gebracht. Je wereld stort dan  toch even in en ook de woorden van de arts dat het wel vaker voorkomt stellen je niet gerust. Het was bevallen en opstaan om ook met dezelfde vaart naar Rotterdam te gaan. Onze vechter kon na een week zelfstandig ademhalen en mocht terug naar het streekziekenhuis.
Wat voel je je dan gelukkig, een beetje dichter bij huis want het volgende stapje is dan naar huis. Dat ging dan ook gebeuren, een week daarna. Wat een feest, onze zoon en broertje kwam thuis, mijn gezin compleet, wat een geluk. De eerste dagen gingen goed tot donderdags. Ik had hem in de kinderwagen gelegd omdat ik wilde gaan wandelen. Duurde ook niet lang of hij sliep prins heerlijk. Nog even snel dit en nog even snel dat opruimen, Lobke d'r schoentjes nog aan doen en verder kwam ik niet. Iets in me trok me naar de kinderwagen, ik moest en zou kijken. Wat ik toen zag....Linus, helemaal stil en helemaal blauw. Ik weet niet hoe snel ik hem uit de wagen heb getrokken en wat ik heb gedaan verder weet ik niet maar hij begon heel hard te hijgen en toen te huilen en te huilen. pas na een half uur werd hij weer stil. Hoe langer ik erover nadacht , hoe minder ik mezelf geloofde....Dat kon toch helemaal niet, het huilen klonk gewoon en hij zag er ook weer gewoon uit. Vrijdags niets aan de hand en zaterdag ook niets tot we terug kwamen van het boodschappen doen. Ik zette hem in zijn maxicosi op de tafel en draaide me om naar de keuken toen ik terug draaide was Linus weer helemaal blauw. Het verschil was nu dat ik niet de enige was die het zag en dat het heel veel moeite koste om hem te laten huilen. Daar gingen we weer naar het ziekenhuis. Na twee weken werd ons verteld dat Linus na het weekend weer naar huis mocht. Alles ging ook goed tot vrijdagavond. Manlief had Linus op zijn arm, ik zat met een andere moeder te praten en toe we naar Linus keken was het weer mis. Verpleegkundige wist ook niet hoe snel ze hem weer aan de monitor moest leggen en de waardes waren veel te laag...daar ging ons ventje weer naar Rotterdam. Het ene na het andere onderzoek volgde. De conclusie was dat Linus apneus heeft, gewoon stopt met ademen als hij slaapt. Linus mocht dan ook niet meer naar huis zonder monitor en ook niet als wij hem niet konden helpen. We kregen een BLS training zodat we hem konden reanimeren als het nodig zou zijn. Ons werd er wel bij verteld dat we het wel nooit nodig zouden hebben en hij er in het eerste jaar wel overheen zou groeien.... Ik hield me daaraan vast..helaas in mei wordt hij twee. We zijn heel veel apneus verder en hebben we het reanimeren helaas ook een aantal keren moeten uitvoeren en helaas krijgen de artsen er geen grip op waarom hij nou stopt met ademen. In maart gaan we naar het ziekenhuis in Antwerpen en hopen daar een stapje verder te komen.
Verder is Linus net zoals alle andere kindjes van zijn leeftijd, hij speelt, eet goed, vecht met zijn zusjes en laat weten wat hij wil...... Een kanjer is het!!!

In het afgelopen jaar zijn we heel wat mensen door alles kwijtgeraakt. Gelukkig deze vrienden niet en geeft deze bos bloemen me een enorm warm gevoel dat we niet vergeten zijn. We hebben dan ook een gezellige zaterdag achter de rug waar we met z'n alle genoten hebben van Linus zijn boeventrucjes, lekker eten en het gewoon gezellig praten en al helemaal even de zorgen vergeten.

druk

Eindelijk even zitten. Vandaag echt een dag die te kort was. Soms wil ik zo vreselijk graag meer uren in een dag hebben, een potje tijd dat ik kan openmaken. Ik wilde van alles.. schilderen, freubelen, soppen, koken, lieve mama zijn, gezellige vrouw van zijn, boodschappen doen ...het was echt een "ik heb geen rust in me dag". Het meeste is me gelukt. Zelfs voor het freubelen vond ik nog wat tijd. Zag het van de week op een site....ik pieker me suf waar ik het nou had gezien. De oplossing voor mijn mobiel als die ligt op te laden. Geen snoer meer die loshangt waar Linus en Lobke aan kunnen trekken om vervolgens met mijn mobiel er van door te gaan. Waar je dan pas weer achterkomt als je een sms krijgt omdat je 112 hebt gebeld.....
Was wel even tobben omdat de shampoo fles niet zo groot is. En werd toch ook wel wat zenuwachtig van de twee kleintjes die op mijn vingers zaten te kijken waardoor ik niet zo recht kon snijden. Maar ik ben blij...mijn opladende mobieltje is nu peuterhandjes vriendelijk opgeruimd!

Alleen koken werd het dus niet vandaag..of valt een zak patat frituren en 6 hamburgers bakken ook onder koken?  Het was in ieder geval wel een keer lekker.

Fijne vrijdag avond iedereen, het weekend is begonnen!!

Liefs Willie

kruidcake

Vandaag lekker bezig geweest met van alles en nog wat. Lobke ging weer op school oefenen en linus heeft mij geholpen. Tjonge, dat scheelt die twee kleine handjes haha. Kon mooi de naaimachine even op tafel zetten en kussenhoesjes maken voor op de bank, ging minder snel dan ik wilde. Je kent het wel, net bezig, breekt je naald. Naald vervangen, spoeltje leeg en dan kom je tot ontdekking dat je alle kleuren garen hebt behalve wit....grrrrrr had ook geen zin om 6 kilometer heen te rijden om te halen. Dus morgen gaan we maar verder, dan moet ik niet vergeten garen aan te halen natuurlijk.
Nieuw plantje in de vensterbank gezet, ook weer gezellig en toen had ik even niets te doen. Tja...dan duik ik meestal de keuken in om wat te bakken. Dit keer werd het een kruidcake. Een makkelijk recept maar zo lekker!!!
men neme.......

300 gram zelfrijzend bakmeel
300 gram bruine suiker
iets zout
1 theelepel peper
1 theelepel nootmuscaat
1 theelepel kaneel
1 theelepel kruidnagelpoeder
1 los geklopt ei
1 lepel stroop
1 kopje melk

Oven voorverwarmen op 200 graden.Bakblik invetten met wat boter, alle ingredienten goed door elkaar mixen. Beslag in een ingevet bakblik doen en voor +/-1uur en een kwartier in de oven op 175 graden. Even prikken met een sateprikker of hij gaar is.

Mijn nieuwe plant in de vensterbank. Ik vind het hartje zo leuk in het midden. Met mij zijn er nog twee kleine ukkie's die het hartje ook erg mooi vinden want ze halen hem er steeds tussenuit.

En wat doen mijn voorjaarstakken het goed!! Ik bespeur zelfs een paar beginnetjes van bloesem. Hoe vrolijk kan je daarvan worden.

 

Geniet nog even van de donderdag, hij is zo weer voorbij.

Liefs Willie

zeepketting

Ik wilde het al zo lang proberen.... een zeepketting maken. Vol goede moet ging ik vorige week aan de gang met een stuk dove zeep.Water erbij, in een bakje en in de magnetron laten smelten. Er gebeurde van alles behalve dat het ging smelten, schuimen, schuimen en nog meer schuimen. Moet wel zeggen dat het huis heerlijk rook naar de zeep maar daar had ik geen zeepketting mee. Nadat ik vanochtend eerst de keuken voor de twee keer in de verf  had gezet ben ik maar eens op internet gaan zoeken. En ja hoor, ik ontdekte de fout..ik had de zeep moeten raspen en in plaats van die sloot water die ik had gebruikt een klein beetje water moeten doen. Hup, opnieuw aan de slag met een stuk zeep. Ik bedacht nog even zelf erbij om een paar druppeltjes olie aan de zeep en het water toe te voegen. Vraag me niet waarom ik dat bedacht....
Het lukte!! De zeep was in een mum van tijd een vloeibare drap geworden en kon ik het zo in koekvormpjes gieten. Werd er helemaal blij van haha. Was trouwens wel handig geweest als ik de vormpjes met iets had ingevet, beginners foutje zullen we maar zeggen. Maar goed het is gelukt en het resultaat is beter dan ik had gehoopt. Oefening baart kunst , dus van de week proberen we het nog een keer.

Liefs Willie

bidprentjes en valentijn

Vandaag eens even tijd gemaakt om de bidprentjes, uit het oude bijbeltje wat ik heb, te bekijken. Wat zijn ze allemaal mooi, hoe verdrietig de teksten op de achter of binnenzijde ook zijn. Viel me trouwens op dat het niet allemaal bidprentjes zijn maar ook prentjes met een gebed voor een huwelijk. Het zijn er trouwens heel veel maar van de mooiste heb ik een foto gemaakt om met jullie te delen.

Deze springt eruit, zo'n mooie afbeelding met die diepe kleuren.

Of deze statige man. Ik denk dat het een pastoor was.

Genoeg met de bidprentjes bezig geweest. Het is ook nog valentijnsdag vandaag, hartjesdag zoals wij het noemen. Dat vraagt om een gezellig plekje in huis met wat snoeperijen.

Voor iedereen een extra knuffel vandaag

Liefs Willie

mooi

Maandag alweer. Altijd een druk dagje. Berg wasgoed waar je U tegen zegt en wil het allemaal weg gewassen hebben vandaag. Vooral denken dat de wasmand dan ook ongevuld blijft met 6 mensen. Heel maf die gedachte!! Ach, de helft zit er alweer op en het valt ook eigenlijk allemaal wel mee. Nog even de stofzuiger door de kamer en dan hebben we wel even tijd om een brood en  koekjes te bakken met lobke en linus, hoe leuk en lekker is dat. Tussen de was doen en het schoonmaken heb ik even wat foto's gemaakt van mooie plekjes in huis.

Nu ben ik toch langer achter mijn laptop blijven zitten dan de bedoeling was. Snel de stofzuiger pakken en weer terug naar mijn drukke maandag.

Liefs Willie

carnaval

Als je aan mij 3 jaar geleden had gevraagd of ik carnaval leuk vond, dan had ik vol overtuiging NEE gezegd. Ik hou er echt niet van. Ik snap het feest gewoon niet. Je verkleden en dan maar drinken en hossen, tot je niet meer kan. Carnaval is voor mij een groot vraagteken.
Toen we hier 3 jaar geleden kwamen wonen wisten we 1 ding niet maar daar kwamen we binnen 3 maanden achter.... een ander naambord aan het begin van het dorp met daarbij de datum van de carnavalsoptocht. Lieve hemel, dit dorp heeft nog geen supermarkt maar een optocht zou er zijn.
Dit dorp is maar zo klein dat het maar 4 straten heeft. Wij wonen aan de hoofdstraat dus we konden er donder opzeggen dat de optocht ook langs ons huis zou komen. We hadden nog even met de gedachte gespeeld om te vluchten maar we konden niets bedenken want Lobke was nog zo klein en het was koud. We bleven dus thuis en zouden maar kijken wat er zou gebeuren.  Ja hoor een hoop muziek, een stuk of 12 wagens en daar gingen ze dan langs ons huis. Amy en Daisy op de bank voor het raam en zo hebben ze de optocht lekker warm bij de kachel kunnen zien.
Nu 3 jaar later kan je aan mij dezelfde vraag stellen ....vind je carnaval leuk?  Dan zal ik met iets minder overtuiging NEE zeggen. Misschien vind ik het stiekem toch wel een beetje leuk worden. En dan niet de optocht, de verklede mensen of het drinken maar om de kinderen die nu met z'n vieren op de bank voor het raam bij de kachel de optocht bekijken.

Alleen al de pret die zij ervan hebben is de moeite waard om ervoor thuis te blijven en te doen alsof we het heel erg leuk vinden. Voor iedereen die nog carnaval gaat vieren, ik wens jullie heel veel plezier. Wij zijn er weer vanaf voor een jaar.

Liefs Willie

O, ja nu vergeet ik iets..nieuwe volgers leuk dat jullie bij me komen lezen, welkom!!

nieuwe school en zwitsal

Phoe wat is het koud vandaag. Toen we om 10 uur van huis weggingen was het hier -11 en toen we terug reden was het nog steeds -5.  Gelukkig kunnen we ons tegen de kou kleden en is het met dat zonnetje best te doen buiten. Vandaag was het de beurt aan Daisy om op een opendag van een school te kijken. Tjonge wat een veranderingen komen er allemaal aan...Amy was vorige week aan de beurt om een opleiding te zoeken, wilde ze eerst nog fotograaf worden is de keus gevallen op een juridische opleiding. Lobke naar de basisschool en help Linus wordt twee, dus mag naar de peuterspeelzaal. Denk dat ik de negeerstand nog maar even op de peuterspeelzaal zet. Nu gingen we dus voor Daisy kijken, spannend want wat is ze dan nog jong als je tussen al die grote meiden kijkt die daar lopen. Onze indruk was goed en ook Daisy zei dat ze het leuk vond, vooral de verzorgings kant. Het is een kleine school met heel veel individuele begeleiding wat ze ook echt nodig heeft. Ze wil richting bejaardenzorg, das mooi want ook ik wordt een keer oud. Nu is het hopen dat de toets uitslagen goed zijn zodat ze ook echt naar die school kan. Maandag zullen we het weten.

Toen ik net in de keuken aan het rommelen was viel mijn oog op de zwitsal. Wat zijn die verpakkingen veranderd zeg. Is het nu een opvallende gele poederbus was het vroeger, toen ik klein was een mooi wit blikje met een afbeelding van een echt kindje en niet het te ronde hoofdje met pluk haar van nu.
Kijk even met me mee en zeg zelf, sommige dingen moeten ze niet veranderen.

Oke, ik geef toe dat sommige veranderingen alleen maar beter zijn. De luiers bijvoorbeeld. Die absoberen nu zoveel dat de tekst die op het oude blikje staat op de nieuwe verpakking maar weg is gelaten.

Fijne zaterdag allemaal, liefs Willie

Gooische vrouw

Jawel, ik ben er 1, een echte. Niet van het soort zonnenbril en naaldhakken maar meer een boerin...mmm dat klinkt niet lekker...doe maar iets er tussen in. Geboren en opgegroeid in het mooie Bussum. Een afstammeling van de erfgooiers, het bewijs ervan heb ik in de gang hangen...want tja...ik zie er nou eenmaal niet uit als "Goois meisje", bewijs is dan toch wel fijn. Het bewijs is een oude akte waarin wordt verklaard dat mijn opa erfgooier was. (Een erfgooier is de benaming van een van oorsprong uit 't Gooi afkomstige man die samen met anderen het gebruiks- en beheersrecht had over de bebouwbare gronden in 't Gooi).

Mijn familie woont er nog steeds en telkens als we naar ze toe gaan voelt het als thuis komen en heb een soort heimwee gevoel als we weer naar huis gaan. Dat gevoel zal wel kloppend zijn want we hebben het hier in huis allemaal wel een beetje.

Malligheid hoor, bewijs is niet nodig en Gooische vrouw voel ik me ook niet. Eet nog steeds liever een zelf gebakken gevulde koek dan die van die dure bakker en kopen doe ik die dure spullen voor in huis ook niet, ik kijk er liever naar en doe daar mijn idee mee.

Het bewijs is eigenlijk een leuk item om te hebben. Het hangt in de gang met daar omheen foto's van mijn gezin de volgende afstammelingen. Waarvan de twee oudste dus eigenlijk ook echte gooische meisjes zijn.